Terras 19 MEI 2004

Liefste dagboek, na alle opwinding van de voorbije weken belooft het een rustige week te worden. Ik heb in geen tijden nog de toog gedeeld met bloedbroeders zoals George Cooney, en eerlijk gezegd mis ik hun geouwehoer wel een beetje. Het ziet er dus naar uit dat ik - van zodra het weer betert - te vinden zal zijn op een Gents terras, onderhevig aan het spervuur aan onnozelheid waaraan ik me steeds moet onderwerpen als ik in de buurt van Cooney ben.

Ja, ik hunker naar de zomerzon. Je kan het je verdorie niet inbeelden, maar ik ben zo verkouden als wat. Meestal ben ik zelden ziek (humor heelt), maar dit keer heb ik het hangen. Het ligt aan het klimaat denk ik, een lekker dier als mezelf hoort niet thuis in een matig zeeklimaat als hetgeen waaraan ik me nu onderwerp. De Middellandse Zee, dààr hoor ik thuis. In de zon, onder een palmboom, met olijven en lekkere wijven aan m'n zij.
Maar in the meanwhile zal een terrasje wel voldoen.