Slapstick 30 APR 2004

Ik zweet het je: het volgende wat ik ga vertellen is waargebeurd. Het is tevens het allergrappigste en paradoxale wat ik ooit hem mogen aanschouwen, en het bewijst nog maar eens dat het Universum een wreedaardig gevoel voor humor heeft.
Beeld het je even in: een blinde man loopt langs de veldstraat, z'n pad aftastend met die typische witte stok. Hij is blind, en ziet dus geen reet. (da's namelijk zo met de meeste blinden)
Een meisje komt vanuit de andere richting en moet de man kruisen. Het wijf loopt echter zo met haar gepoederde neus in de lucht dat ze gewoon die blinde NIET ZIET en over zijn stok struikelt, pardoes op haar siliconetieten. De blinde man begrijpt niet wat er gebeurt, en staat stil. Is hij net tegen een gebouw aangelopen? Staat hier nu plots een boom? Hij tikt wild met z'n stok in het rond. Het wijf krabbelt recht en vloekt alvorens ze met een helrode kop een zijstraatje inspurt. De blinde man staat zeker tien minuten nog wild in het rond te tikken alvorens hij weer verder durft gaan. Hij begrijpt er niks van. Ikzelf sta twintig meter verderop, in een deuk om deze wel héél verkeerde vorm van humor.

Moraal van het verhaal: soms is de blinde niet diegene die het minst ziet, en siliconetieten breken je val.

Luistertips: Bolchi (City Trippin'), Tripoli (Couldn't Find an Answer) en Indigenous, allen topproducten uit Gent.