Vrijdagavond, ten huize van L.
Hordes nieuwsgierigen zijn samengedromd voor de beeldbuis om voor de zesde keer de première van Stovec mee te maken. We zijn allen opgegroeid met VT4, dus we kunnen wel tegen een herhaling meer of minder. We zijn allen opgegroeid met VT4, dus we kunnen wel tegen een herhaling meer of minder. We zijn allen opgegroeid met VT4, dus we kunnen wel tegen een herhaling meer of minder. De beginnoten van 'Come over Me' gieren door de speakers en voor we het weten worden we voor de allerzesde keer opgezogen in de wondere wereld van George Cooney.
Het gezelschap is aangenaam, en terwijl de bevallige dames T. en G. het zich in L.'s bed gemakkelijk maken bekijkt de rest van het gezelschap voor de zesde keer Dogville, dat meesterwerk van Von Trier. Ondergetekende, een trotse cultuurbarbaar, had de film nog nooit gezien en genoot dan ook met volle teugen van het visuele anti-spektakel. In één ruk door bekijken deze mooie jonge mensen de legendarische prent, enkel gestoord door het luid gesnurk van L. en T., die besloten om een hele volière uiltjes te knappen. Ook G.'s oogjes worden kleiner en kleiner naarmate de film vordert. Het moet nogal een zicht geweest zijn, die vrijdag. Het was niet eens middernacht, en de helft van de gentse intelligentsia lag aldaar in L.'s slaapkamer boomstammen te zagen dat het geen naam meer heeft.
De volgende ochtend ontmoette ik in het centrum een oude vriend die al jaren aan insomnia lijdt. Ik vertelde hem onze ervaringen met Dogville, en diezelfde dag nog ging hij in de Fnac de dvd halen. 's Avonds belde hij me opgewonden op: hij had de film slechts een paar minuten opgezet en was als een blok in slaap gevallen. Niemand kan weerstaan aan de magie van deze klassieker! Ik kan je 'm dan ook van ganser harte aanraden!
Binnenkort meer geblog, met oa. de avonturen van Lectrr op een exclusief feestje in Antwerpen, Lectrr op JimTV en de Garnaalridder hangt de VIP uit op het Blue Note Festival. U bent gewaarschuwd (maar u had erom gevraagd)!