Naaktzwemmen en ponyworstelen

Geen rage zo gek of ze is overgewaaid uit Amerika. Er moet daar iets in het drinkwater zitten dat hen waanzinnig maakt. Die door hersenschurft aangetaste rednecks bedenken er aan de lopende band de meest onnozele vrijetijdsbestedingen. Denk maar aan taartvreetwedstrijden, ponyworstelen of naaktzwemmen. Je moet al een halve zool zijn om zoiets te bedenken, laat staan om er vrijwillig aan deel te nemen. En toch heb ik me deze zomer gewaagd aan het naaktzwemmen. In een moment van zwakte.

Het was poepheet buiten, het was niet eens terrasjesweer want de pilsjes verdampten voor de neus van de dorstigen. Emma, Birgit en Loes zaten op het dak van het appartementsgebouw, in de schaduw van een schoorsteen, zich te verzuchten over de warmte. Ik was de pineut die z'n oververhitte lijf naar beneden mocht sleuren om limonade te gaan halen. Toen ik terugkwam hadden de dames unaniem besloten om te gaan naaktzwemmen, en ik mocht mee. 

Dertien kilometer in de verzengende hitte fietsen naar een uitgedroogd meertje met amper een halve meter stilstaand water. De meiden stroopten zich de kleren van het lijf, en ik deed net hetzelfde. De ganse namiddag hadden we het soort waterpret waar de brokken van afvlogen. En toen we naakt in het gras lagen te drogen, gluurde ik even naar de drie naakte meisjes naast me, en dacht: “Die Amerikanen zijn lang zo gek nog niet.”